De Immanuelkerk in Moerwijk
Na de oorlog, in de jaren vijftig, werd de nieuwbouw in Moerwijk voortgezet.
De wijk werd ruim opgezet en de woningen waren voor die tijd erg modern. Opvallend waren de binnentuinen, waar de kinderen van de jonge gezinnen die er kwamen wonen veilig konden spelen.
We kerkten eerst nog in het houten kerkje aan de Vierheemskinderenstraat, een cadeau van de Deense regering vlak na de oorlog. De catechisaties werden gegeven door Ds. Krijger, onze wijkdominee. Na een of twee jaar kon je dan belijdenis van het geloof afleggen en was je lid van de Nederlands Hervormde kerk.
De meesten van ons waren rond de twintig jaar. We bleven eens in de veertien dagen bij elkaar komen om ons nog meer in de bijbel te verdiepen en ook om het contact met elkaar te behouden. Wij heetten 'De Jonge Kerk'.
Voor de bouw van de stenen Immanuelkerk moest veel geld op tafel komen, waar ook de gemeenteleden een steentje aan bij moesten dragen. De eerste paal werd door Ds. Krijger in de grond geslagen. Dat was op zich al een feestelijke gebeurtenis. Jong en oud was aanwezig op deze winderige dag. In het houten noodkerkje werd door ons als 'Jonge Kerkers' een feestavond georganiseerd met veel muziek, toneel en natuurlijk een rad van avontuur. De eerste paal was wel in de grond, maar het werk om geld in te zamelen ging door. We gingen de wijk door met bouwsteentjes. Elk steentje kostte een gulden.
De bouw van de nieuwe Immanuelkerk kwam begin 1957 klaar. Bart Boers werd aangesteld als organist, zoals hij dat ook al jaren in het houten kerkje was geweest. Alleen een echt orgel was er nog niet. Daar moest weer geld voor komen. Handen uit de mouwen dus. Er werd veel werk verzet door ons als Jonge Kerkers.
|
We hielden een bazaar. Hiervoor bakten we een taart, verzorgden hapjes en hielden een verloting. Door de vrouwenvereniging in de wijk werd gebreid en geborduurd. De mannen zaagden en timmerden houten speelgoed. Het eindbedrag was verrassend.
Ook stond er in de hal van de kerk een miniatuurorgel, waarin bij elke dienst geld ingezameld werd.
Eindelijk was het dan zover. Een mooi van Vulpenorgel kwam in de kerk. Zo kwamen de samenzang en de liederen die tijdens de kerkdienst gezongen werden mooi tot hun recht.
De inwijding van het nieuwe orgel hebben we gevierd. Er werd een film vertoond van de bouw van de kerk, waarbij de predikant zorgde voor een onderhoudende toelichting. Zo vernam men onder andere dat "de bejaardensociëteit inmiddels al meer dan vijftig leden telt". Bart Boers toonde zijn veelzijdige kwaliteiten als zangsolist, organist, tekstschrijver en arrangeur van het lied 'Het orgelfonds`. Mijn man bracht op zijn trompet het mooie nummer 'Land of Hope and Glory` ten gehore.
Zo´n kerkelijk leven als in die tijd kunnen we ons bijna niet meer voorstellen. Het zijn mooie, waardevolle herinneringen.
Wil de Wit