Herinneringen aan de godsdienstige opvoeding en vorming
 Als kind groeide ik op in de omgeving van de Laakkerk, een gereformeerde kerk in die tijd. Op zondag ging ik, tijdens mijn lagereschooltijd, wel eens mee naar de kerk samen met mijn ouders. Als we vroeg aankwamen en het was druk, dan moest je achterin wachten, want er waren toen nog 'besproken' plaatsen in de kerk, die na een bepaalde tijd pas mochten worden ingenomen. Tijdens de hele kerkdienst bleef je in de bank naast je ouders zitten. Je deed braaf je best om te luisteren, maar… er iets van begrijpen was er niet bij! Het zingen vond ik wel leuk en soms was er een aanknopingspunt of een herkenning als je een psalm hoorde, die je op school had geleerd. We moesten namelijk iedere maandagmorgen ons 'psalm van de week' opzeggen! Echter in de zestiger jaren werd een nieuw liedboek in gebruik genomen, waardoor de psalmen niet meer uit het hoofd konden worden meegezongen.

Zolang je op de lagere school zat ging je vanzelfsprekend, na kerktijd, naar de zondagschool Jachin. Deze huisde in de Sikkelschool waarvan de meeste lokalen dan goed bezet waren, er kwamen behoorlijk veel kinderen op af. We luisterden naar een verhaal en zongen liedjes die beter aansloten bij de kinderleeftijd!
Jaarlijks op tweede kerstdag was de Laakkerk afgeladen vol, dan werd het kerstfeest gevierd met alle kinderen van de zondagsschool! Wat veel indruk op mij maakte was de 'vrije' vertelling, die elk jaar door een echte verteller werd gedaan en zo waren er natuurlijk na afloop de kerstgeschenken: een boekje van kinderboekenschrijver W.G. van der Hulst én een mandarijn!

Ik herinner me in die leeftijdsfase de knutselclub, ook wel evangelisatieclub genoemd, in mijn eigen school, de Sikkelschool. Ook daar werd tijd ingeruimd voor het luisteren naar verhalen en het maken van leuke knutselwerkjes.
Helaas moest ik de club vaarwel zeggen, omdat deze bestemd was voor buitenkerkelijke kinderen, zodoende ging ik, min of meer verplicht, naar de meisjesclub Mirjam B van de Laakkerk toe. De kinderen op deze club waren voor mij vrij onbekend en bovendien was de afstand naar de kerk ook nog eens verder weg. Ik miste de vertrouwdheid van mijn eigen vriendinnetjes.
Leuk was wel de fietsvakantie met deze club in 1959 naar Noordwijkerhout. We logeerden een weeklang op een kampeerboerderij en sliepen dan op de hooizolder. Het was mijn eerste vakantie alleen met kinderen. Dat was in die tijd nog niet zo vanzelfsprekend als nu.


VOLWASSEN EN MAATSCHAPPELIJK BETROKKEN
Totaal anders werd de situatie, die ik later als volwassene meemaakte. Ik volgde met succes de opleiding voor kleuterleidster en zette me in als Juf in de kindernevendienst. Ik vertelde nu zelf verhalen tijdens de kerkdienst aan de kinderen en liet ze hierop aansluiten met diverse activiteiten. In het begin hielden we die in de Vredekerk, er ontstonden zelfs meerdere groepen, waarvan de kinderen werden ingedeeld naar onder- en bovenbouwleeftijd.
Door de vergrijzing en de ontkerkelijking, bleef er eerst nog maar één groep over en uiteindelijk geen enkele groep meer! Pas later, tijdens een vergadering van de Samenwerkende Kerken Advent-, Vrede- en Paaskerk, was er sprake van een nieuw te vormen jeugdclub. Hiervoor werden meer bezwaren naar voren gebracht, dan dat er positieve instemming kwam met het idee, helaas!

In toenemende mate werkte de Gemeente Den Haag samen met de Haagse kerkbesturen om kerklocaties ook beschikbaar te stellen voor activiteiten in de buurt.
Tijdens een symposium, georganiseerd door de Gemeente Den Haag en de kerken in Den Haag, werd het idee besproken om vooral op doordeweekse dagen de kerken te gebruiken ten behoeve van de bewoners van de buurt. Hieruit is de Kinderwinkel in de Van Baerlestraat ontstaan, vooral door toedoen van predikant Bas Plaisier van de Marcuskerk.
Als bestuurslid van de bewonersorganisatie Morgenstond werd ik gevraagd om de opening bij te wonen van de RK Basisschool de Krullevaer. Daar ontmoette ik iemand van de Lodewijk en Antoniusparochie aan de Leyweg, die me vertelde dat ook daar weer een kinderclub was gestart; een knutselclub op woensdagmiddag voor niet-kerkelijke kinderen uit de buurt. Mij werd gevraagd of ik hieraan mee wilde werken. Op mijn uitspraak dat ik protestants kerkelijk ben kwam het volgende antwoord: "Zijn we niet allemaal werkzaam voor dezelfde Heer?"
Hierdoor ben ik opnieuw enkele jaren leidster geweest bij de knutselclub voor de kinderen in de buurt!
Een van oorsprong gereformeerd meisje in de RK kerk, als dit niet oecumenisch genoemd kan worden!

Helaas, door de herstructurering in Morgenstond trokken hele gezinnen weg en is ook deze kinderclub alweer verleden tijd!

Anneke Goedhard