R.I.P. Rais

Als ik zo de verhalen hoor die ouderen mij vertellen, was vroeger alles beter en was er meer gezelligheid en saamhorigheid in Moerwijk. Hier moet mij toch iets van het hart. Het was december 2000 toen het noodlot toesloeg in onze familie. Onze zoon, 21 jaar oud, was overleden. Alle voorbereidingen voor zijn begrafenis waren geregeld toen er aan de deur gebeld werd. Daar stonden wat jongens uit de buurt die vroegen of zij even konden komen praten over de uitvaart.

Er was namelijk een verzoek namens de jongeren of de rouwstoet misschien over de Anna Bijnslaan kon rijden en ter hoogte van de van Maerlantlaan even een paar minuten kon stoppen, zodat er ook nog wat auto's konden aansluiten met jongeren uit Moerwijk. Nou, daar kon je toch geen nee tegen zeggen. Dus op de dag van de uitvaart kwamen wij de Anna Bijnslaan opgereden en ter hoogte van de van Maerlantlaan hadden zich aardig wat jongeren verzameld om zich aan te sluiten. Veelal oud klasgenoten, maar ook uit alle delen van Moerwijk waren zij aanwezig. Toen de kist gedragen werd, waren dit allemaal Moerwijkers. Sommige van deze jongeren zijn weken later nog wel eens langs geweest om te vragen hoe het met ons ging na het overlijden van onze zoon. 

Zo zie je maar dat in er de tegenwoordige tijd ook nog belangstelling vanuit de jongeren bestaat voor de medemens. En dat er ook saamhorigheid is in Moerwijk. Dus niet alleen vroeger was alles goed, maar nu ook nog wel. Ik moet er wel bij vermelden dat het sterk veranderd is met het grotere aanbod aan televisiezenders en de opmars van de computer. Aan de ene kant is er meer afleiding, aan de andere kant communiceren jongeren juist heel veel met elkaar dankzij de moderne middelen.
Tegenwoordig gaan mijn gedachten nog vaak terug naar die dag en dan ben ik nog dankbaar om wat deze Moerwijkse jongeren op die dag voor ons betekenden. Dus over saamhorigheid gesproken in Moerwijk, wij kunnen er van meespreken.

Een Peenbuiker in Moerwijk