Ik ben geboren in de Jacobastraat. Na mijn trouwen kregen we er een tweekamerwoning met een grote zolder. Aangezien men over slopen begon te praten, verhuisden wij in 1962 naar de Cornelis v.d. Lijnstraat. De straat ligt achter de Carel Reinierszkade en was een hele verbetering vergeleken met waar wij vandaan kwamen. Alleen bleek het onderwijs in deze wijk verder te zijn dan in de oude buurt, zodat mijn dochter net overging en mijn zoon het een jaar over moest doen.

Na twee jaar werd daar in 1964 ons derde kind geboren. Mijn oudste dochter was toen twaalf  jaar en mijn zoon tien. Wij waren allen zeer gelukkig met onze benjamin. Deze woning wilde men gaan renoveren en dat wilden wij niet. Na veel moeite verhuisden we in 1968 naar de Hongarenburg in Mariahoeve. We kregen een vierkamerwoning op de tweede etage met - voor ons de eerste keer - een echte badkamer met lavet. Ook was er een grote kelder van 4½ bij 4½ m. Dat was een grote verbetering. Wij hoefden geen fietsen of brommers meer naar de stalling te brengen. We gingen wel van 70 naar 110 gulden huur in de maand, maar we hadden geen stallingkosten meer. Mijn jongste dochter was intussen vier jaar. Zij was in de zomer niet uit het lavet te krijgen. Er woonde een heel stel kinderen in het portiek en die speelden hele dagen in de gemeenschappelijke tuin. Zij heeft hier een geweldige jeugd gehad. Mijn oudste kinderen vonden het maar niks in Mariahoeve en trokken regelmatig terug naar de Cornelis v.d. Lijnstraat.

Ik was een verwoede visser en heb dan ook menig uurtje aan het water gezeten, o.a. bij de Vlaskamp, Norenburg, Bezuidenhoutseweg en bij de vijver bij Marlot, ook met mijn zoon.
Nu is alle vis uit deze wateren verdwenen. Ik weet niet wat hier de oorzaak van is.
Aangezien ik geen vis meer ving, heb ik toen ik later naar de Zwedenburg verhuisde en mijn kelder leeg moest, al mijn visspullen weggegeven aan een verhuizer.

In 1982 verhuisden we weer, met deze keer lichamelijke klachten als oorzaak. Trappen lopen en in het lavet klauteren ging niet meer. We kregen een badkamer met douche en we woonden zeer tevreden en gelukkig.

Tuinencomplex Zonneweelde

In 1996 kregen wij bericht dat de woningbouwvereniging onze huizen wilde gaan slopen. Daarvoor in de plaats zouden koopwoningen komen. Wij hebben toen een bewonerscommissie opgericht en heel wat afgevochten met de woningbouwvereniging, maar we konden het niet tegenhouden en de buurt verpauperde heel snel. Veel bewoners trokken weg, zonder verhuisvergoeding. Veel ellende meegemaakt in die tijd: inbraak, drugs, vechtpartijen en wat er in de lege huizen kwam, was niet echt de bloem der natie. En alsof dit alles nog niet genoeg was, wilde de gemeente ons van ons tuinencomplex Zonneweelde verdrijven. Ook daar weer actie voeren met als resultaat een convenant, afgesloten tot 2025.

Na jaren onderhandelen met de woningbouwvereniging kwamen er eindelijk
goede berichten. De woningbouwvereniging ging vijfenvijftig seniorenflats bouwen aan de Zwedenburg en daar konden wij naartoe. Na jaren strijd en ergernis verhuisden wij in 2003 naar onze riante woning. Wij hopen hier nog wat gelukkige en gezonde jaren te mogen meemaken.

Henk Mackaay