R.K. Mater Dei en Licht Liefde en Leven...

Een erfenis van het Huishoudonderwijs...

Ik, Jeannetje, klein, tenger iel, verlegen onbeduidend meisje, volgde van 1973 tot 1976/77 huishoudelijk onderwijs in Den-Haag,  een haags Bleekneusje onder de Haagshe Toren waar niet alles mooi was...

Eerst aan de  R.K. Mater Dei scholengemeenschap aan de Dr. Kuyperstraat in Den-Haag, hier zaten veel meiden uit de hogere sociale klassen, ik herinner me de donkere bedompen gangen, het strenge / strakke regime,wat deed denken aan een verlenging qua regime van het Medisch Kinderdagverblijf van de Tollenstraat...

Ik herinner me een chinees en creools vriendinnetje en Marleen en Marijke dit zijn de 2 namen die ik nog weet de vier meiden waar ik het meest kontact mee had. In de klas hing wel altijd een gemoedelijke sfeer onderling die de donkere bedompen gangen waar de nonnen druk in de weer waren met het strenge en strakke regime enigzins verzachte.

Er was geen aandacht voor indivudele begeleiding en bungelde ik met mijn Dyslexie een beetje onderaan de ladder en ging het theoretisch leren me heel slecht af, ach je was dan gewoon dom en werdt er niets mee gedaan. Ok voor koperpoetsen, strijken / stijven / wassen, tafel dekken enz. had je geen koppie nodig en blinktte hierin dan ook uit. Mijn moeder vaarde er wel bij...

Alleen de vakken waar je nagels moest lakken en wenkbrouwen epileren vond ik verschrikkelijk, maar de vakken waar je voor moest leren en het koppie gebruiken, wat ik graag wilde want dat verbrede mijn horizon, dat lukte maar niet.

Contact met jongens was uit den boze ook van huis uit dat weet ik nog zo goed die mochten ook niet in de buurt van de school komen of zich daar ophouden en leefde dus in een echte meidenwereld een echte vrouwencultuur keurslijf. Al gauw stond school me tegen omdat ik in de theoretische vakken niet voldoende mee kon komen werdt het zwaar en sneeuwde onder. Vakken als kinderverzorging vond ik zalig weinig denken veel doen. De school stond midden in een bruisende wijk en ik was heel nieuwsgierig naar alles in die omgeving.. Uiteindelijk ging ik in het 2e jaar door een oud buurmeisje naar de huishoudschool "Licht, Liefde en Leven" aan de Vinkesteijnstraat hopend dat het leren me daar makkelijker zou afgaan.

Helaas zat ik daar meer op de gang op de strafbank voor de deur van de strenge directrice, ik herinner me nog het meest het wel willen leren maar niet kunnen meekomen, ook de strengheid maar vooral de hele gescheide wereld van meisjes van de jongens. Het niet mogen voetballen, niet denken aan het halen van je rijbewijs het niet naar de MILVA gaan, daar hoefde je niet mee aan te komen, zeker thuis niet.

Je had alleen met meisjes te maken en hield je ook alleen maar bezig met vakken als naaien. typen, wassen, strijken, koken en kinderverzorging wel later veel profijt van gehad hoor ;-D en mijn moeder dus ook...

Maar de kennis verbreden op theoretisch gebied, tja als je niet mee kon komen had je gewoon pech hoe graag je ook wilde... ik begon te spijbelen want school begon tegen te staan en verlegde mijn wereld van de strenge / strakke meisjeschool naar de wereld van de HTM die me door heel Den-Haag voerde en mijn wereld werd eindelijk breder, en het willen vergroten van mijn kennis, tja dat was niks voor meisjes je werdt toch huisvrouw... Dus werdt naar schoolgaan van minder groot belang en dus een ondergeschoven kindje in mijn belevings wereldje.. dus was spijbelen in die tijd een goede 2e optie, geen haan die ernaar kraaide in die tijd :-)

Waar wij nu raar staan tegenover andere culturen was onze cultuur met stuiptrekking van de verzuiling nog gaande en de Hippietijdperk en de strenge / strakke huishoudscholen waar meisjes strikt in een vrouwencultuur keurslijf werden gehouden iets wat nog niet zo lang achter me/ons ligt. Heb eindelijk op mijn 50e mijn rijbewijs gehaald en ben nog niet helemaal losgeweekt van die vrouwencultuur keurslijf, waar we nu gemengd op een ziekenhuiszaal gemengd moeten liggen, Protesteer ik hier altijd tegen en wil alleen liggen op een gescheiden zaal met alleen vrouwen.. Is dat raar.. nee in mijn belevingswereld en referentie kader heel normaal... Een erfenis van het Huishoudonderwijs...