DE PAARDENSLAGERIJ VAN DICK JONGEJAN

Verhaal door Toos Jongejan

Toos Jongejan aan het woord.

Dick Jongejan groeide op als zoon van een paardenslager. Zij hadden de zaak op de Goeverneurlaan hoek Lorentzplein. Zijn vader was veel weg. Wat wil je met een vader die vele functies had in de paardenslagers wereld? Hij was voorzitter van de Nederlandse - en de Haagse paardenslagers..

“Het stond dus vast dat Dick in de zaak kwam helpen, samen met zijn moeder en zijn zusje. Hij haalde diploma’s voor de paarden - en runderslagerij en zijn slacht- diploma, want in die tijd ging je zelf naar het abattoir om je paarden te slachten. Zo rond zijn 25-ste jaar, dat was in de jaren 50, opende hij zijn eigen zaak aan de Thomsonlaan 101, een gemengd bedrijf: paarden - en runderslagerij.”

“In die tijd was het geweldig om een eigen zaak te hebben maar het was wel aanpakken. Je moest vaak ’s morgens om 4 uur al opstaan, in de zomer was dat geen probleem, maar oh wee als het winter werd! Er was geen centrale verwarming in huis, ’s morgens warmde je je handen boven het gas in de keuken en daarna ging je snel ontbijten in de winkel.”

Wedstrijden

“Dick maakte veel zelf zoals rookvlees, rauwe ham, paardenworst en pekelvlees. Hij ging ook aan wedstrijden meedoen en als je dan eerste en tweede prijzen wint met paardenpekelvlees en paardenrookvlees, werden de prijzen en de oorkondes met trots in de winkel gehangen.”

Bevroren

“In die tijd slachtte hij niet meer zelf maar bestelde vlees dat uitgebeend moest worden, de beenderen werden eens per week opgehaald en naar de lijmfabriek in Delft gebracht.”
“Na een aantal jaren had hij het geluk dat zijn 65-jarige vader, die inmiddels was gestopt met zijn eigen bedrijf, kwam helpen. Dat was met recht een man die kon werken als een paard. Als de winkel open was moest de deur open staan want dat trok klanten, maar voor degene die stond te werken was het afzien. Het is wel gebeurd dat het mes aan Dick zijn hand bevroren zat.”

Drama

“Vakantie houden was er die eerste jaren niet bij, maar begin jaren 60 mocht je de winkel voor twee dagen sluiten. Wat een luxe, een zondag en aansluitend 2 extra dagen vrij. In de loop der jaren kwamen er steeds meer dagen bij. Uiteindelijk konden wij de winkel 14 dagen sluiten. De vakantieperiode moest van tevoren aan de gemeente worden doorgegeven zodat niet jij en je dichtstbijzijnde collega tegelijkertijd gesloten waren. Hield je je daar niet aan dan kon je een bekeuring verwachten.”
“In november 1976 gleed Dick een paar treden van de trap en brak zijn hiel. Hij had al slechte benen van het vele staan en was verschillende keren aan zijn benen geopereerd, deze breuk was de genadeklap. Hij zou nooit meer lang achtereen kunnen staan. Een drama, de winkel werd gesloten.”

Kralen

“Na de winkel een aantal jaren verhuurd te hebben aan een schoenenzaak, een cadeauwinkel en een lampenkappenzaak, besloot ik, Toos, in 1988 een kralenwinkel te openen. De kralenwinkel was vanaf de eerste dag een succes, wij wisten niet wat ons overkwam. Dick maakte zich productief door samen met mijn moeder kilo’s kralen af te wegen en ook sprong hij af en toe bij in de winkel.”
“In 2000 zijn wij gestopt, dit had 2 redenen. Ten eerste de drukte, lunchtijd schoot er regelmatig bij in en ’s avonds werd het altijd laat door het vele werk waar overdag geen tijd voor was. Ten tweede, en dat heeft de doorslag gegeven, werd er steeds meer gestolen en dat is iets waar ik niet mee om kon gaan.”

“Nu hebben wij de winkel verhuurd aan By Silly, een nagelstudio, en wonen we zelf nog steeds boven de zaak.”