Het eerste blok huizen dat in 1935 in Moerwijk-Zuid gebouwd werd was van de woningbouwvereniging 'Patrimonium'. Wij woonden in de Rederijkersstraat en keken op de achterkant van de Vierheemskinderenstraat. Daartussen lag een zogeheten 'landje', waar nog meer woningen waren gepland. In de crisisjaren lag de woningbouw stil, dus in mei 1940 lag het landje er nog steeds.

En toen werd het oorlog. Als kind wist ik weinig van de betekenis van oorlog. Dat gold ook voor de meeste volwassenen, want veel mensen klommen op de daken van hun huis om de vliegtuigen te zien die op 10 mei overkwamen. De oorlog begon voor ons op die 10e mei om vier uur 's nachts. Mijn twee jaar oudere zus Nel en ik hadden geen flauw idee dat het midden in de nacht was. Iedereen was wakker. Overal was lawaai en geronk van vliegtuigen. Maar wij waren en bleven kinderen. Het was knikkertijd en omdat we niet altijd buiten speelden, hadden we op het vloerkleed een bepaald patroon uitgezocht dat als knikkerpot dienst kon doen. Zo ook op deze wel erg vroege ochtend.

Er kwamen berichten op de radio die ons vertelden dat het nu oorlog was en dat we kalm moesten blijven, want het zou gauw afgelopen zijn.
Op het landje voor ons huis zagen we op een gegeven moment parachutisten landen. Boven uit het raam konden we nog net zien dat ze gevangen genomen en afgevoerd werden.

Later heb ik gehoord dat het Duitsers waren die eigenlijk op vliegveld Ypenburg hadden moeten landen, maar door vergissing op ons landje terecht waren gekomen. Het gebeurde allemaal heel snel en ik weet dat het iets geheimzinnigs had.
Van mijn zus hoorde ik later dat er gewaarschuwd was dat we niet voor het raam mochten kijken, ik denk voor het geval er geschoten zou worden.
Zo, in die eerste roerige dagen, werden we ons ervan bewust dat het oorlog was.

Wil Stam