Op 4 oktober 1944 ben ik in de Brinckerinckstraat 60 geboren, de honger winter was aanstaande, wat nog niemand kon weten natuurlijk, ik heb dit dan ook van horen zeggen door mijn ouders, want zelf lag ik nog in de luiers. Maar als de winter naderd dan wordt het met het voedsel nijpend ik moet het koud en hongerig hebben gehad, onze vader was vlak voor mijn geboorte naar Duitsland afgevoerd en onze moeder stond er alleen voor en ik was het vierde kind. Naar gelang de winter vorderde werd de situatie steeds slechter en bogen mijn moeder en haar vader Dorus Eversteyn zich over het bedje waarin ik lag en zeiden "laat hem maar liggen, dan zien we of hij morgen nog leeft" Dat is allemaal goed gekomen, De oorlog was voor bij en mijn jeugd begon zich in de straat af te spelen, in de speeltuin aan de Rederijkerstraat op de bouwerijen aan de Annabijnslaan, Melisstokelaan en de Erasmusweg, er stonden nog geen hekken omheen maar er was wel tot een uur of tien een bewaker. In de straat zelf stonden maar twee auto's, één van Piet Bakker deze had een marmer verwerkings bedrijf aan de Waldorpstraat en één van Wim Hellendoorn, een Citroën, als je in de straat ging spelen met alle buurkinderen en je had de hele straat nodig dan werden na het vragen de auto'sde straat uit gereden. Er was veel en goed kontakt met de buren onderling. Van onze boven buurvrouw, wij noemden haar tante Poppie, omdat zij een hondje had die Poppie heette, heb ik toen zij ruim 80 jaar was een doos met dia's gekregen die ik op een cd heb gezet. Tevens heb ik voor mijn broers en zussen, in totaal zijn het er acht georden een boekje geschreven over mijn jeugd zoals ik die heb ervaren, met als titel,
 "Ik zie ik zie wat jij niet ziet" Ik herinner mijn jeugd als arm maar heel gelukkig in een warm gezin.