Ja, schaatsen aan het Kleine Loo, dat kon vroeger. En wel op de tennisbaan naast waar nu de Engelse School staat.

Liefhebbers van schaatsen trekken nu de schaatsen aan bij restaurant De Landbouw, vroeger van Van der Velden. Vandaar kun je over de wetering naar Wassenaar en verder. Weliswaar met nogal wat bruggetjes waar je moet klunen, maar goed, de gelegenheid is er. Heel vroeger, voordat de wijk Mariahoeve gebouwd werd, was de Schenk nog breed genoeg en kon je langs de spoorbaan richting Leiden. Maar dat is voor mijn tijd, die in Mariahoeve begint in de tweede helft van de vorige eeuw. Ook wordt er hier en daar op een vijver in de wijk gereden. Bij ons aan het Norenburg waren en zijn er altijd een paar enthousiastelingen die de gelegenheid te baat nemen. Menig kind heeft er achter een stoel leren krabbelen.

Destijds werden op de tennisbaan aan Het Kleine Loo, het huidige Sportcentrum Mariahoeve, de banen onder water gezet als het winter werd. Zo'n tien à twintig centimeter, zodat je als je door het ijs zakte alleen maar natte voeten kreeg. Van tevoren kon je een abonnement voor de hele winter kopen. Dat was een gok. Want als er geen vorst kwam, was je je geld kwijt. En als de banen bevroren waren, kon je alleen nog maar dagkaartjes kopen.
Het was natuurlijk altijd spannend om te bepalen wanneer het ijs sterk genoeg was om het publiek toe te laten. Er waren twee stadia in het winterweer. Als het warm bleef, werd er geen water op de banen gezet. Maar kwamen de weersvoorspellingen in de buurt van het nulpunt, dan gebeurde dat wel. Het tweede stadium was als de temperatuur onder het nulpunt kwam. Dan werd er ijs gevormd. En op zo'n ondergelopen tennisbaan was dat ijs vaak gauw dik genoeg; er is immers geen gevaar om te verdrinken. Dat de baan open was, was nieuws dat als een lopend vuurtje werd rondverteld in Mariahoeve.

Ik meen me te herinneren dat alle tennisbanen tussen de gebouwen en Het Kleine Loo in gebruik waren. Er waren twee soorten rijders, ieder met hun eigen baan. De banenrijders kregen de ruimte om snel rond te rijden op hun noren en doorlopers. Op de andere baan reden de 'krukken' en de kinderen. De enkele ouderwetse zwierder, zoals ik, moest zich daartussen maar zien te redden.
's Avonds als de verlichting aan ging, was het heel gezellig op de banen. Helaas duurde de pret meestal niet lang, maar een paar dagen.

Deze vorm van recreatie is in Mariahoeve niet meer mogelijk. De exploitant van het tennispark, de familie Houps, heeft er een punt achter gezet. Nu is er het wintertennissen.
En met het warmere klimaat is er helemaal weinig kans op een goede schaatswinter, ook niet op de wetering naar Wassenaar.

Adriaan van der Linden