Het is een grauwe herfstdag, 19 oktober 1955. Het waait behoorlijk en af en toe valt er een bui.
Mijn zussen zijn vanmorgen al gearriveerd. De één uit Schipluiden en mijn oudste zus uit Hoogersmilde in Drenthe. Zij zijn allebei al drie jaar getrouwd. Mijn broer is getrouwd in 1953. Ik ben de laatste uit het nest.

Ik ben natuurlijk behoorlijk zenuwachtig. Na bijna vier jaar verkering is het dan eindelijk zover. Wij hebben heel veel geluk dat we een klein huisje hebben kunnen huren. Iedereen moet tegenwoordig inwonen, maar wij hebben een eigen voordeur.

Het duurt lang voor Piet in de Rederijkersstraat is gearriveerd. We moeten om 1 uur op het stadhuis aan de Burgemeester De Monchyplein zijn. Maar eindelijk is hij er dan toch. Wat een prachtig bruidsboeket krijg ik. Mijn lievelingsbloemen, stephanotis. Daaf de Gans van de bloemenstal aan de Anna Bijnslaan heeft het gemaakt. Het is een bijzondere bloem en moeilijk te krijgen in oktober, maar het is hem toch gelukt.

Intussen zijn de andere familieleden ook gearriveerd. Ook de bruidsmeisjes, mijn nichtje Nelleke van twaalf en Piet z'n nichtje Trudy, die vijf is. Ze zien er schattig uit. Trudy's jurkje is  alleen een beetje kort, want het jaar ervoor is ze ook bruidsmeisje geweest bij Piet z'n zus.
Omdat voorspeld is dat het koud zou kunnen worden hebben we ook maar twee capejes gehuurd.
Daar gaan we dan over de loper naar de auto. Het is een hele stoet auto's, wel vijf stuks, want we hebben allebei een grote familie. Als we bij het stadhuis zijn aangekomen moet de bode mijn sluier vasthouden, want die dreigt door de wind weggeblazen te worden. Nu de trap op naar boven. "Niet zo hard lopen", wordt er geroepen. Het is wel spannend, maar ook zo gewoon.

De ambtenaar is een saaie piet, maar dat hindert niet. Anders is het 's middags met de kerkdienst in de Immanuelkerk aan de Vierheemskinderenstraat. Het is de wijkkkerk van de Hervormde Gemeente wijk 23. De kerk is een geschenk van Denemarken. Het is woensdag, dus alle kinderen die in onze gemeente op zondagsschool zitten, staan bij de kerk te wachten. Ook de meeste juffen en meesters zijn er. Onze vriend Bart Boers is de organist en Ds. Krijger leidt de dienst.

Het is al met al een dag om nooit te vergeten. We gaan 's avonds met de hele familie naar het Heeswijkplein voor een feestelijk diner. Moe maar gelukkig gaan we naar de Lijnckerstraat waar Piet me, zoals het hoort, over de drempel naar binnen draagt.

Wil Stam