De Indiana Scheermesjesfabriek was gevestigd in een bruingrijs gebouwtje met een rood dak. Geen pannendak, maar een gemaakt van een 'brandveilig' mastiek. Het was een langgerekt gebouw met op het dak, bijna over de volle lengte, een bord met zwart op wit 'Indiana Scheermesjesfabriek'.
Het gebouwtje grensde aan de uitbouw van het zwembad en tennisbanencomplex Overbosch, op driehonderd meter afstand van de tegenover Paleis Huis ten Bosch gelegen uitspanning Klein Overbosch. ('Klein' genoemd omdat er vóór 1930 een eerdere uitspanning 'Overbosch' had bestaan)
Toen de IJsclub er nog was, zelfs toen er - tussen Vlaskamp en Kleine Loo - nog maar een rudimentair middelste deel van over was, zo eind 1957, begin 1958, was het gebouwtje voor iedereen die rond of aan de Carel Reinierszkade woonde of in de buurt naar school ging een dagelijks vertrouwd gezicht.
Weinige weten dat dit gebouwtje, dat niet meer als fabriekje of als wat dan ook dienst deed, tot in de crisistijd nog als fabriek had gefunctioneerd. Maar zoals zoveel kleinmechanische en andere familiebedoeninkjes konden de eigenaars het niet meer bolwerken.
Wat ook heel velen niet weten, is dat de Indiana Scheermesjesfabriek in de jaren '40-'45 voor een heel bijzondere opslag werd benut en wel van het levensgevaarlijke soort: illegale blaadjes zoals de Vliegende Hollander bijvoorbeeld. En dat op nog geen vijftig meter van het 'Huisje van Borsboom', het nu vanwege de aanleg van de Vlaskamp verdwenen opzichterhuisje, waarin Duitse officieren 'op sjiek' zaten.
Hoe heb ik dat gemerkt? Met een schoolvriendin was ik aan de polderkant van de Molensloot gras aan het knippen voor de konijnen van de school en die van onszelf, toen we op een grote wapenvoorraad van de Duitsers stuitten. We vonden ook ordners met verscheurde, vervuilde documenten. We hebben alles naar de Rijkspolitiepost aan de Laan van Nieuw Oost Indië gebracht en daar gehoord wat onze vondst was. Eerder waren de Duitsers gezien toen ze op Dolle Dinsdag wegvluchtten uit het huisje.

Andrea M. Nater