Daar was ik (op een groepsfoto te zien) ook bij in ca. 1935.GROEPSFOTO met teksten op het karton (waarin het in gestoken was) in willekeurige volgorde :
De hoekstenen van de goede na-verpleging.
Degelijk voedsel zuivere lucht
Bij dacht en nacht reiniging van
in een fris bed 't gehele lichaam
op vaste tijden voldoende slaap

centraal genootschap voor kinderinstellings- en vacantie-kolonies .

Ik had astmatische bronchitis op gelopen in het Julianakinderziekenhuis en op mijn 9e jaar mocht ik als Haags Bleekneusje naar Huize Hemalie in Soesterberg ,omdat mijn vader waarschuwde dat ik nooit mocht huilen , zo ook in het ziekenhuis anders zou hij mij een pakslaag geven . Van december 1955 t/m juni 1956 was ik in Hemalie . Als knaapje van negen jaar werd ik ingedeeld bij tot de groep op de 1e etage , onze slaapzaal was gelegen in de rechtervleugel . Er waren ook twee groepen meisjes, die op de hoogste (tweede) etage sliepen . Zij zaten aan aparte tafels in de eetzaal, die in het midden van het gebouw aan de voorzijde was gelegen. In de linkervleugel was een ruimte, waarin wij ademhalingsoefeningen deden. Achter het gebouw had je de lighallen en daarachter de openluchtschool. De voedselvoorziening was buitengewoon summier. Zure melk of karnemelk met 2 boterhammen met kaas. Het middageten bestond uit aardappelen en groenten en een maal per week, op zondag, kregen we een schepje gemalen vlees zonder jus. ). De verhalen over jonge kinderen, die hun eten niet lustten, moesten overgeven en daarna gedwongen werden hun eigen braaksel op te eten, berusten helaas op waarheid. Ik ben meer dan eens getuige geweest van deze sadistische opvoedingswijze. Wekenlang droegen we dezelfde kledingstukken. Een keer per week gingen wij onder de douche en als je geluk had ging de jus je wassen . Intern gingen we naar school , ik had een onderwijzer die dwarsfluit speelde en vertelde dat hij 3 of 4 keer de elfstedentocht had uit gereden .
Brieven werden uiterst streng gecensureerd maar dat merkte ik niet . Bezoek van mijn moeder was eenmaal per maand (na 4 of 5 weken) van 10:00 uur tot 16:00 uur met de Hotam bus . Onze leidster kwam uit Limburg en had haren op haar benen , maar we waren dol op haar. Ze organiseerde leuke wandelingen. Naar de betonbanen, waar we mochten spelen op oude legervoertuigen. Naar de hei, waar tanks aan het oefenen waren. Naar het vliegveld Soesterberg, waar wij genoten van het stijgen en landen van de straaljagers. Dankzij de stripboeken met Buck Danny kenden we alle typen. Kortom een schril contrast met juffrouw Vermoed en de directrice. Inmiddels ben ik 65 jaar, maar mijn verblijf in Hemalie blijft een periode, die ik nimmer zal vergeten , ik was eenzaam net als in het ziekenhuis maar ik redde me zelf door mijn zelfstandigheid ook later tijdens onze
diensttijd .

Ook ik ben omstreeks 1955 (toen was ik acht jaar) via de Haagse Raad voor de Kinderuitzending De Haagse Bleekneusjes uitgezonden naar een koloniehuis. Ik kan me er niet veel meer van herinneren, maar wat ik nog weet is helaas negatief: er heerste een kil en streng regime. Ik voelde me er erg eenzaam en heb vaak overwogen weg te lopen tijdens een van de vele boswandelingen.
Ik heb al veel zoekwerk verricht op de sites die over 'vakantie'-kolonies gaan, maar kan niet vinden waar ik heb gezeten. Volgens mij was het in Nunspeet of in Elspeet.
Ik vraag mij af of er in het Gemeentearchief nog namenlijsten uit die tijd bestaan van kinderen die via De Haagse Bleekneusjes zijn uitgezonden.

even een antwoord op rob godefroy.
ik weet dat ik in ELSPEET T.HOGE HOUT heb gezeten.
het is nu een hoetel
groetje VON

Het werd thuis steevast kolonie genoemd. Op vermoedelijk 4 jarige leeftijd, (ik kan het mij niet meer zo goed herinneren) ben ik op kolonie naar Zeist gestuurd. Waar, ik zou het niet weten, behalve dat het nonnen waren. Je moest verplicht 's-middags slapen. Wandelen in de bosrijke omgeving
Ik weet alleen dat ik mij heel eenzaam en verlaten heb gevoeld. Veel ging aan mij voorbij. Ik heb mij kennelijk afgesloten voor dat wat er allemaal aldaar gebeurde.
Na 6 weken mocht ik "aangesterkt" weer naar huis. Thuis waren de omstandigheden niet best, daar mijn vader in het sanatoruim lag en er derhalve nauwelijks inkomsten waren.
Dat betekende dat er na verloop van tijd wederom een kolonie in het vooruitzicht kwam.
deze keer was het in Bakkum (NH). Had ik pech natuurlijk, ik was toen vermoedelijk 9 jaar en kreeg de bof. Dat betekende 2 weken isolatie op een ziekenkamer. Ik mocht alleen maar in bed liggen en er niet uit. Die 2 weken zijn in een waas aan mij voorbij gegaan weet ik nog.(vermoedelijk slaapmiddelen) Daarna mocht ik mij bij de groep voegen en gingen we naar het strand over een breed zandpad langs bunkers. Ik zou echt niet meer weten waar dat tehuis heeft gestaan. Wij krgen o.a. erwtensoep waar je de soeplepel rechtop in kon laten staan. Smerig was dat. het heeft tot mij 50e geduurd eer ik weer wat erwtensoep durfde te eten. Ik ben nu 60 jaar, maar deze tijd heeft een enorme stempel gezet op mijn leven.

Ik vraag mij wel eens af wat er gebeurd zou zijn als ik in die tehuizen niet was geweest zowel ten goede als ten kwade.

Ik vind het jammer dat mijn artikel bij vrouwen hervorming staat. De geschiedenis van gezondheidskolonies is belangrijk voor Den Haag en vrouw/man is landelijk en niet alleen voor Den Haag.