Haagse Herinneringen

Uw verhaal | Eerste kennismaking met de kou in Nederland

Ik ben Mw. Datadin, geboren  op 16 maart 1939.

Ik ben geboren in Suriname, in de  hoofdstad Paramaribo /Saramaca.

Ik was 14 jaar toen ik trouwde. Ik kende mijn man niet .

Mijn ouders hadden ervoor gezorgd dat ik een leuke spontane man kreeg .

Ik was heel gelukkig met mijn man en kreeg 5 kinderen.

Ik ben naar Nederland gekomen met mijn man en kinderen omdat ze in Nederland beter onderwijs hadden en ik vond dat mijn kinderen een goed onderwijs moesten hebben, zodat ze goed konden leren en later een goede baan krijgen.

Ik ben inmiddels al 60 jaar getrouwd.

Mijn hobby’s nu zijn: oude films kijken en mooie goddelijke liedjes zingen.

 

Mijn eerste winter:

Toen ik naar Nederland verhuisde was het in Nederland al winter.

Ik vond het heel koud en fris. Zo koud had ik het nog nooit gehad ik Suriname. In Suriname is het altijd warm daar had ik nooit last van de kou.

Ik had het heel koud, ik moest dikke kleren aan trekken, zoals handschoenen en dikke sokken.

Dat was ik niet gewend.

Het eerste wat ik deed met mijn man en 5 kinderen was sneeuwballen maken en gooien. Het deed alleen wel pijn aan je handen als je de sneeuw te lang in je handen had. Door de kou krijg je een brandend gevoel .Omdat wij het niet gewend waren, wisten we eerst niet wat we moesten doen, maar iedereen hielp ons en legde alles uit .

We vonden het heel leuk en  we hebben genoten. Het was iets nieuws voor ons.

In de winter bleven we het liefst thuis, omdat het zo koud was. We gingen alleen maar naar buiten als het moest of als we boodschappen moesten doen. We deden gelijk voor een paar dagen boodschappen, zodat we niet voor 1 ding naar buiten, de kou in, hoefden.

We hebben ook leuk mee gedaan aan schaatsen, dat vonden mijn kinderen geweldig .Ik heb er niet aan mee gedaan omdat ik het maar eng vond.  Je kan heel makkelijk vallen en dan heb je kans dat je wat breekt. Daar was ik heel bang voor. Ik ging wel vaak mee met mijn kinderen en man, maar dan alleen om te kijken hoe ze het deden .

 

We hadden geen slaapplek, dus mochten we bij familieleden slapen, maar dat vonden we niet zo fijn om daar te slapen en alles te doen . Ik wilde liever een eigen huis hebben, waar ik met mijn man en kinderen kon wonen, dan heb je ook meer privacy. Een maand later had ik er genoeg van en besloot ik naar een opvang te gaan voor Surinaamse/ Hindoestaanse mensen.

Daar heb ik ruim 17 maanden gewoond. Ik vond het daar heel leuk. We deden aan alles mee. Ik hielp met koken. Alle vrouwen hielpen elkaar met het huishouden en koken.

De mannen moesten werken. Mijn man was een bezorger, een vrachtwagenchauffeur.

Hij verdiende genoeg geld om de opvang te betalen en te sparen voor een eigen huis.

We  deden  mee aan alle feestdagen. Het was heel leuk en  iedereen deed leuk mee.

Na 17 maanden hadden we een eigen huis gevonden in Rijswijk .

Daar woon ik al 30 jaar  

 

Mijn Nederlandse taal  was redelijk, ondanks ik vroeger niet echt op school heb gezeten. Ik heb maar 4 maanden op school gezeten, omdat mijn moeder toen heel ziek was en ik moest toen op mijn broertjes en zusjes letten. Ik heb alles voor hen gedaan, ze zien mij als hun 2e  moeder en dat zeggen ze nu nog steeds .

Toen ik in Nederland was, ben ik wel naar Nederlandse les gegaan, was slechts 3 a 4 maanden, omdat mijn docent ziek was en niet meer terug kwam om les te geven. Ik vond dat ik goed genoeg Nederlands sprak dus zei tegen mijn man het is wel genoeg, ik kan al Nederlands praten en ik versta het ook goed .

 

Toen mijn kinderen wat groter zijn geworden en ze zelfstandig naar school gingen, ben ik met mijn man op vakantie geweest zonder mijn kinderen. We zijn naar Sri-lanka, India en Spanje geweest .Het was allemaal heel leuk, maar de allerleukste vakantie vond ik om naar India te gaan. Het is een heel leuk, mooi en warm land, waar we veel hebben gezien. Ik  ben samen met mijn man naar de mooie grote tempels geweest  en dat was iets om nooit te vergeten.