Haagse Herinneringen |
|
Ypenburg vertelt | Mijn band met Ypenburg | |
EERSTE KENNISMAKING
EEN STUKJE HISTORISCHE ACHTERGROND
MELDEN OP YPENBURG
De volgende ochtend meldde ik me voor negen uur op de vliegbasis Ypenburg, bij het Bureau Buitenland. Ik was in burger en had toiletartikelen en burgerkleding in een weekendtas bij me.In die 36 uur werd ons de tropenuitrusting verstrekt en kregen we nog even een cursus tropenhygiëne, een onsmakelijke cursus vlak voordat we aan tafel gingen. Die beelden blijven diep in mijn geheugen gegrift.De volgende ochtend moesten we ons melden op de basis Ypenburg. Met veel tranen nam ik afscheid van vrouw en familie.Van Ypenburg werden we naar Schiphol vervoerd. Een adjudant van het Bureau Buitenland begeleidde ons. Op Schiphol kreeg ik van de adjudant te horen dat ik als reserve was aangewezen en moest wachten tot het laatste vliegtuig, rond middernacht, vertrokken was. Gelukkig, ik mocht naar huis en werd netjes thuisgebracht, tot blijdschap van de familie, met de mededeling dat ik de volgende dag om zes uur weer klaar moest staan. En zo gebeurde het nog een keer: vroeg opstaan, afscheid met veel tranen van de familie, precies hetzelfde als de dag ervoor. Ook deze dag kwam ik tegen middernacht thuis.Voordat ik uitstapte, zei de adjudant dat ik eerst maar met ‘inschepingverlof ’ moest gaan en twee dagen voor het eind van dat verlof moest bellen of ons kind inmiddels geboren was.
Tijdens dat verlof werd ik opgeroepen om naar de basis Ypenburg te komen en moest ik me melden bij de Chef Technische dienst. Het verlof werd voor drie dagen opgeschort omdat ik op Ypenburg aanwezig moest zijn bij een testprogramma met een vliegtuig. Na deze onderbreking heb ik me teruggemeld bij het Bureau Buitenland.Tijdens het verlof moest mijn hoogzwangere vrouw voor controle naar het ziekenhuis. Na het bezoek aan het Johannes de Deo ziekenhuis, op de terugweg naar huis, kreeg ze trek in wat lekkers. Een veel voorkomend gebeuren bij vrouwen in die toestand. We reden in mijn autootje, een GOGOMOBIL, een piepklein voertuig met een motorfietsmotor. Het had een plaats voor de bestuurder, ernaast een voor de passagier en op de achterbank was plaats voor een kind of bagage. We waren dichtbij het centrum van Den Haag. In die tijd kon je met de auto nog via het Westeinde, langs de Grote Kerk, naar de Schoolstraat rijden waar ongeveer in het midden Warong Wajang stond. Ik stopte en ging met mijn echtgenote naar binnen om iets lekkers te halen. Zoals dat vaak met ons gebeurde, besloten wij daar maar wat te gaan eten. Je kon boven gezellig zitten en we zochten een plaatsje bij het raam.Tijdens het lezen van de menukaart keek ik even naar buiten en zag dat een agent een papiertje onder de ruitenwisser schoof. Ik stond op, rende naar beneden en sprak de agent aan. Hij wees me erop dat je de auto op de Grote Markt gratis - waar is die goede oude tijd toch gebleven - kon parkeren. De agent was onverbiddelijk en bleef bij zijn standpunt. Hij vroeg naar mijn rijbewijs en adres. Ik vertelde hem dat ik beroepsmilitair was, wat inhield dat hij het proces-verbaal naar de Koninklijke Marechaussee moest sturen. Extra werk dus voor oom agent. Ook vertelde ik hem dat ik met inschepingverlof voor Nieuw-Guinea was, eigenlijk niet wist waar mijn standplaats was en dus geen adres had, behalve dan het Bureau Buitenland op de vliegbasis Ypenburg. Hij keek me lang aan, zo van: “Sta je me te belazeren ?” en sprak mij toen vaderlijk toe: “Dit wil ik je niet aandoen. Parkeer je auto en vergeet de bon”. Hij gaf me een hand en klopte me op de schouder.We hebben toen heerlijk een lunch gebruikt; vrouwlief was weer tevreden en we keerden huiswaarts. Al snel daarna beviel mijn vrouw van een gezonde dochter.Ik heb nog veertien dagen van het hummeltje mogen genieten, moest toen voor de derde maal emotioneel van vrouw, kind en familie afscheid nemen en vertrok naar Nieuw-Guinea.Per KLM vlogen wij via de Poolroute, Alaska, Tokio en Manilla naar Biak. Op Biak werd ik tewerkgesteld bij het 322 Squadron, die met de Hawker Hunter straaljager vloog.Eind 1962, toen Nederlands Nieuw-Guinea aan de Verenigde Naties was overgedragen, keerde ik terug naar Nederland en werd definitief op de vliegbasis Ypenburg geplaatst.
WERKEN OP YPENBURG
| |