Haagse Herinneringen

Ypenburg vertelt | Het overkomt je

SCOUTING
In 1940 was ik ‘voortrekker’. Bij de scouting is dat de benaming voor jongelui boven de 16 jaar. De groep heette de ‘voortrekkersstam’. De naam van onze groep was ‘Molokai‘. Het was een deel van een grotere groep die de Damiaangroep heette. Pater Damiaan was een missionaris die zich heeft ingezet voor mensen die lijden aan melaatsheid en die vanwege het besmettingsgevaar gedropt werden op het eiland Molokai. Damiaan stierf ten slotte zelf aan melaatsheid. Hij werd ons ten voorbeeld gesteld.Toch was het een beetje een ver van mijn bed show. Vanuit je veilige positie in de samenleving had je geen idee van de situatie waarin deze medemensen verkeerden. 

 

Uit: Heemschut, december 1996

 

10 MEI 1940
Dat veranderde op 10 mei 1940. Direct na de Duitse inval werden rekruten uit heel Nederland opgeroepen zich te melden voor de militaire dienst en zij werden geplaatst in een kampement op het vliegveld Ypenburg.De Duitsers deden een luchtaanval op dit vliegveld waarbij doden en gewonden vielen. Ook de Hoornbrug werd gebombardeerd en dat belemmerde het transport van doden en gewonden.Wij, voortrekkers, werden opgeroepen om doden en gewonden over te brengen van Ypenburg naar de transportmiddelen gestationeerd vóór de Hoornbrug, die slechts moeizaam begaanbaar was voor voetgangers.De Duitsers bleven echter het vliegveld beschieten, zodat mijn knie geraakt werd door geschut. Een pleistertje erop dus. Maar maanden later bleek dat de scherven van kogelsin mijn knieschijf ontstekingen veroorzaakten. Vele maanden heb ik in ziekenhuis Bronovo gelegen met zware abcessen. Gelukkig is alles na meer dan driekwart jaar weer goed gekomen, maar levenslang herinnert een groot litteken in de knie mij aan dit avontuur.Ik zou zo graag in contact willen komen met mensen die met mij dit avontuur beleefd hebben.

 

ONDERDUIKEN
De Duitsers riepen mannen tot een bepaalde leeftijd op om verplicht in Duitsland in de oorlogsindustrie te gaan werken. Mijn vrienden en ik wilden dit niet en zo doken we onder bij boeren op het platteland. Dat was gevaarlijk. Telkens moest je van adres veranderen. Onze vriend Jan van Leeuwen werd gepakt en kwam om in een concentratiekamp in Duitsland.

 

GERECHTIGHEID EN VREDE
Na de bevrijding in 1945 wilden we ons ieder op zijn eigen manier inzetten voor gerechtigheid en vrede. Ik koos voor intrede in de orde van de Augustijnen. Na mijn filosofische en theologische studie werd ik naar Zuid Amerika gestuurd: Bolivia, de stad Cochabamba. Daar moest technisch onderwijs van de grond komen. Vóór mijn intrede bij de Augustijnen had ik een technische opleiding gevolgd en die kwam mij goed van pas. Na een verblijf van 21 jaar kon ik met succes een goede technische opleiding achterlaten. De Bolivianen hebben op eigen kracht, deze scholing daarna voortgezet en geweldig uitgebreid.
Aan de basis van deze levenskeuze ligt onder andere mijn ervaring op Ypenburg in mei 1945.


Rutger A. Kurvers, OSA