Haagse Herinneringen

Ypenburg vertelt | Een levenslange droom

SCHOOLJAREN
Mijn betrokkenheid bij Ypenburg begint in de vroege jaren veertig. Ik zat op de ambachtschool om instrumentmaker en motorhersteller te worden. Die richting had ik gekozen met het idee om later piloot te worden.Ik woonde in de Wippolder. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, 1940-1945, speelden we vaak in de polders. We deden aan slootje springen en je kon nog rolschaatsen op de Rijksweg (nu Rijksweg 13, waar het je niet meer zal lukken).

 

SPELEN MET VUUR
We maakten ook oorlogshandelingen mee: luchtgevechten en de ‘Junckers’ met erachter zweefvliegtuigen, die probeerden te landen in de polders rond Ypenburg richting Rotterdam. Ter hoogte van Akkersdijk (nu A13) was er een deel uit de weg gehaald en gevuld met brandstof en balen hooi om militaire voertuigen tegen te houden.Tijdens het spelen vonden we mitrailleurbanden waarvan we de patronen demonteerden. Om de zoveel patronen zat een lichtspoor. Die waren gevuld met magnesium.Deze patronen gooiden we tijdens de smeedles op school in de smidse, want dat gaf een mooi gekleurd effect!

 

VLIEGTUIGMAKER
Na mijn schoolopleiding heb ik gewerkt bij de Technische Hogeschool Delft. In 1947, ik was 17, heb ik als beroepsmilitair getekend. Ik werd vliegtuigmaker en radio- en radarmonteur bij de Koninklijke Marine.

 

TOCH NOG VLIEGEN
Pas ongeveer in 1980, nadat ik was afgezwaaid, kwam ik via Prometheus, de personeelsvereniging van de T.H. Delft in aanraking met het zweefvliegen vanaf Ypenburg.Na drie jaren training heb ik toch nog flink gevlogen vanaf de vliegvelden Valkenburg, Zestienhoven en andere vliegvelden. Ik heb gevlogen met heel verschillende toestellen, van luchtballon tot zeppelin. Zo werd een jeugddroom toch nog werkelijkheid.


Th. Penning