Haagse Herinneringen

Vrouwenemancipatie | Het speculum

Het was een zomeravond aan het Sweelinckplein in Den Haag. Je moest een trap op en dan was daar zo'n mooie grote woonkamer. Ik zag zeker twintig vrouwen. De gastvrouw stelde een aantal Amerikaanse deskundigen voor. Zij hadden een speculum bij zich en wilden dat demonstreren. Vrouwen zouden meer zicht op zichzelf en hun baarmoeder moeten hebben. Met een spiegeltje kon je je eigen baarmoeder bekijken met behulp van dat plastic speculum.

Er waren meerdere vrouwen die zich beschikbaar stelden voor de show. Het begon en je hoorde opmerkingen als: "Wat heeft die een mooie rooie kleur" en "Die is wel erg behaard", "Wat een enorme verschillen in vagina's" en zo meer. Over het mooier laten maken van je binnenste en buitenste schaamlippen ging het nog niet. Het was een vrolijke bedoening en we lachten heel wat af, een beetje giechelig ook wel. Op een zeker moment ging de bel en daar werden we zenuwachtig van. "Zeg, we gaan geen mannen toelaten hoor, dan stop ik", zei iemand. "Do not open the door for men", zei een Amerikaanse. Achteraf hoorde ik dat het de man van de gastvrouw was geweest. Stel je voor... hij kwam er dus gewoon niet in.

We hoorden van nieuwe ontwikkelingen: je zou je menstruatie kunnen opwekken op een zelf gekozen moment. Als het niet zo vervelend uitkwam bijvoorbeeld, maar ook als je over tijd was. Ongewenst zwanger hoefde dan niet meer. Dat zou kunnen door met een slangetje te zuigen. Dat leek mij fantastisch voor vrouwen, niet afhankelijk zijn van de hulp van de artsen.

Het speculum kostte tien gulden. Ik heb het gekocht en mee naar huis genomen. Toen ik het op eigen grond wilde demonstreren, bleek het kapot te zijn gegaan. Daar scoorde ik toen niet mee.
Nooit heb ik meer een gesprek met iemand die dit nog heeft meegemaakt en daarom doe ik hierbij een oproep. Zullen we het er nog eens over hebben, over die avond, laat me even weten wie je bent?
 
Mia Waij